De 18Fxx2-familie van microcontrollers beschikt over 16 K of 32 K flash-geheugen. Maar elke instructie neemt tenminste één woord (dus twee bytes) aan geheugenruimte in beslag. Dat houdt in dat het aantal regels code dat dit geheugen kan bevatten, maximaal 8 K respectievelijk 16 K is. Het betekent ook dat in het programma alleen even geheugenlocaties geadresseerd kunnen worden. Bij de 16F-serie wordt de geheugenlocatie bij elke regel met één opgehoogd (0000, 0001, 0002 ...), maar bij de 18F zouden de geheugenlocaties voor dezelfde code 0000, 0002, 0004 enzovoort zijn. Normaal gesproken maakt dat niet zo veel uit, maar als we tabellen willen gebruiken, dan maakt het wel degelijk verschil. Het hele ROM-geheugen wordt lineair geadresseerd. Bij CALL- en GOTO-instructies doen zich dus geen problemen voor. Tabellen In het verleden is er veel kritiek geweest op de manier waarop lange tabellen in de PIC-processors geprogrammeerd moesten worden.
Dit artikel kan alleen worden gedownload door geregistreerde gebruikers.
Discussie (0 opmerking(en))