Dat deze kleine eindversterker zijn mannetje staat, mag men wel concluderen uit het vermogen dat dit krachtpatsertje via zijn uitgang kan uitsturen: maar liefst 200 W aan 4 ?. Aan 8 ? heeft de eindtrap nog 125 W paraat (zie figuur 2).
Om dit vermogen mogelijk te maken, worden darlington-transistors van Sanken ingezet, de SAP16N en tegenhanger SAP16P (in ons prototype hebben we de voorlopers SAP15N en P gebruikt, omdat de 16-versie nog niet verkrijgbaar was). Deze eindtransistoren bevatten naast een emitterweerstand ook dioden voor temperatuurcompensatie. Hierdoor bestaat de hele emittervolger slechts uit twee componenten (en een potmetertje voor de ruststroominstelling, zie het schema in figuur 1).
Een klein nadeel is dat de transistoren op een vrij lage stroom moeten worden ingesteld volgens de aanbevolen instelling in de datasheet. Hierdoor neemt de vervorming toe en wordt de bandbreedte kleiner. De stroom door de diodes moet op 2,5 mA worden ingesteld en de ruststroom bedraagt dan 40 mA. Een voordeel hiervan is wel dat de transistoren voor de aansturing (T9, T10) niet gekoeld hoeven te worden en de rest van de versterker ook bescheiden van afmetingen is.