Terug naar antieke modulatie (AM)

Na een groot aantal gesprekken via de set of in persoon begin ik er achter te komen dat er een groeiend aantal zendamateurs is dat zich begint af te keren van de multimode computergestuurde transceivers met knopjes die zo klein zijn dat er eigenlijk een vergrootglas bij had moeten zitten. Ook is het grote aantal toeters en bellen waarmee deze ‘computers vermomd als radio’s’ zijn uitgerust vaak frustrerend in plaats van bemoedigend. Het is dus geen wonder dat veel van mijn ether-vrienden overgaan op eenvoudiger spul en teruggaan naar de wortels van het zendamateurisme, zoals het werken met laag vermogen (QRP) en het ombouwen van commerciële transceivers. Dat laatste is zoiets als een culthobby geworden, omdat de markt wordt overspoeld met goedkope VHF- en UHF-apparatuur die door bedrijven en overheden bij de overgang naar mobiele telefonienetwerken werden gedumpt. Dit type radio wordt in het algemeen aangeduid met de term PMR (Personal Mobile Radio) en de eerste die er in slaagt een nieuw PMR-mobieltje of -portable om te bouwen tot een bruikbare transceiver is de held in radioamateur-kringen, want het maakt het dan voor de anderen mogelijk voor een koopje in de lucht te komen.