Volgens de laatste telling waren er 1.275.552 (±3) verschillende operationele versterkers (opamps) op de markt. Met zoveel keuze zou je denken dat er voor elke mogelijke toepassing wel een geschikte chip te vinden zou moeten zijn en toch blijven halfgeleiderfabrikanten ons verrassen met nieuwe typen. Neem deze bijvoorbeeld: de TSZ182, een nieuwe dubbele operationele versterker met zeer lage offsetspanningen en bijna geen drift bij wisselende temperaturen.

Deze maand lanceerde STMicroelectronics een nieuwe chip met rail-to-rail inputs en outputs (altijd handig) en een product van versterking en bandbreedte van 3 MHz (dat is niet zo veel), bij een stroomverbruik van ongeveer 1 mA bij 5 V. Met zijn ultra-lage offsetstroom aan de input, is het vanzelfsprekend dat deze opamp ideaal is voor sensorinterfaces met een grote nauwkeurigheid en een grote bandbreedte.

Volgens het datasheet biedt de TSZ182 ook een uitstekende verhouding tussen snelheid en vermogensverbruik. Wat zou dat betekenen? Hoeveel is een uitstekende verhouding tussen snelheid en vermogensverbruik eigenlijk? 5 meter/W? 100 km/h/mWh? Slew rate per MHz? Het datasheet staat vol met grafieken en tabellen, maar, waarschijnlijk omdat ik niet weet waar ik moet kijken, kan ik nergens iets vinden over het verband tussen snelheid en vermogen. Microprocessorfabrikanten specificeren soms dingen als mW/MHz, zodat vergelijken mogelijk is, maar simpelweg zeggen dat iets uitstekend is, is een holle frase. Daar heb ik echt niets aan. Kom op, ST, dat moet beter kunnen.