Een krachtig netwerk van radiotelescopen, verspreid over onze planeet, probeert de eerste afbeelding van een zwart gat te maken. Zwarte gaten zijn ongrijpbare gravitationele ‘verdwijngaten’ waarvan het bestaan al in 1915 door Albert Einstein is voorspeld. De South Pole Telescope van de University of Chicago maakt deel uit van deze Event Horizon Telescope, waarin acht observatoria verspreid over zes verschillende ver uiteenliggende locaties samen één enkele virtuele telescoop vormen die zo krachtig is (en een dermate groot oplossend vermogen heeft) dat we er een dubbeltje op het oppervlak van de maan mee zouden kunnen waarnemen.
In april van dit jaar hebben onderzoekers gedurende tien dagen data verzameld van Sagittarius A*, een zwart gat in het centrum van onze Melkweg (op een afstand van ongeveer 26000 lichtjaar van ons vandaan) alsmede van het superzware zwarte gat in het centrum van het sterrenstelsel met de naam M87.
Hier staan de deelnemende radiotelescopen (afbeelding ESO/M.Furtak).
Elk van de deelnemende observatoria verzamelde zoveel ruwe gegevens dat deze niet langs elektronische weg verzonden konden worden. in plaats daarvan zijn alle data weggeschreven op meer dan 1000 harde schijven, en vervolgens per vliegtuig naar de analysecentra van het project (het MIT Haystack-observatorium in Westford, Massachsetts en het Max Planck-instituur voor radio-astronomie in Bonn) getransporteerd.
Gedurende het komende jaar zullen supercomputers de data correleren, combineren en interpreteren met behulp van een techniek die Very Long Baseline Interferometry wordt genoemd, een techniek die in de astronomie heel gebruikelijk is maar die nog nooit op een dergelijk grote schaal is toegepast. Het is de bedoeling een beeld te vormen van de waarnemingshorizon, de grens van een zwart gat van waarbinnen niets (zelfs geen licht) kan ontsnappen en waar invallende gassen tot tientallen miljoenen graden worden verhit.