Geigerteller met neonbuisje

Neonbuisjes zijn heel geschikt als vervanging van de dure Geiger-Müller-telbuizen als het alleen maar gaat om het detecteren van radioactieve straling. Maar niet alle neonbuisjes zijn daar even geschikt voor.
De auteur heeft vele soorten en typen neonbuisjes, neonstabilisatoren, relaisbuizen, nixiebuizen, neonafstemindicatoren en thyratronbuizen in een testschakeling onderzocht. In neonbuisjes is geen 'blus-halogeen' aanwezig, wat in Geiger-Müller-buizen wel aanwezig is. Het blus-halogeen zorgt ervoor dat de neon-ontlading, die door bèta- of gammastraling is veroorzaakt, snel stopt door de ontstane gasionen te absorberen (Müller-effect). Dus moeten de in de gasruimte ontstane gasionen uit zichzelf verdwijnen en wel doordat de positieve ionen naar de kathode gaan en de negatieve naar de anode waar ze worden geneutraliseerd.
Daarom hebben neonbuisjes een langere spertijd en kunnen ze bij sterke radioactieve straling niet zo snel tellen als echte telbuizen omdat er dan zelfontsteking optreedt en ze zelfs continu kunnen blijven branden, wat natuurlijk niet de bedoeling is.