Threshold & Resolution

In de praktijk kom je er al snel achter dat de Threshold-instelling misschien wel de meest belangrijke parameter is voor het verkrijgen van zinvolle meetresultaten. Hiermee bepaal je de drempel waaronder ‘ruis’ buiten beschouwing gelaten wordt. Een te lage drempel geeft allerlei ‘false triggers’ ­– de sensor is dan te gevoelig en allerlei artefacten vullen het beeld. Een te hoge drempel en objecten worden weggefilterd en over het hoofd gezien.
De parameter Resolution is voornamelijk van invloed op de verversingssnelheid van het beeld. Hoe lager het getal, des te kleiner de pixelomvang in de z-richting en dus hoe meer pixels er in de z-as-richting worden berekend en getekend, wat invloed heeft op de meetsnelheid. En andersom natuurlijk hoe groter het getal, des te groter de pixelomvang en hoe minder pixels er in het beeld passen.
 

Ademhaling?

Het volgende tabblad in de software is ‘Sensor – Breathing’. Hier is door de ontwerpers een opzet gemaakt voor het registreren van de ademhaling van een persoon die voor de sensor zit. Ook hier zijn weer de R-, Theta-, Phi- en Resolution-parameters in te stellen. De default-waarden zijn echter aanzienlijk anders dan in het vorige tabblad, wat al een aanwijzing is dat hier een heel andere meting plaatsvindt. Twee nieuwe parameters voor ‘Value’ en ‘Range’ zijn erbij gekomen en staan standaard op ‘Auto’ ingesteld (en de Threshold en Moving Target Indicator zijn komen te vervallen).

We moeten toegeven dat de applicatie zeer interessant klinkt voor de medische wereld en misschien hebben we niet genoeg met de parameters geëxperimenteerd, maar onze eigen ademhaling detecteren bleek erg lastig. Elke beweging van ons bovenlichaam naar de sensor toe en van de sensor af werd wel behoorlijk gevoelig geregistreerd, maar als we stil bleven zitten leek het apparaat ons te vertellen wat we net zo goed ademhaalden als een zak aardappelen. Een beetje jammer. Een verzachtende omstandigheid zou kunnen zijn dat er nogal veel variabelen meespelen bij een dergelijke meetopstelling, maar ja, dat zal in de (medische) praktijk niet minder zijn.
 

Nog meer tabbladen

Er zijn nog twee tabbladen in het programma die we niet besproken hebben. De twee functies die hierachter zitten, zijn echter niet beschikbaar voor de Walabot Creator.

Conclusie

Oplettende lezers zullen hebben opgemerkt dat één dimensie niet terug is te zien in de Arena; wanneer de sensor horizontaal ligt, wordt de verticale positie niet door de software aangeduid. Althans, wij hebben het niet kunnen ontdekken in de software. Waarschijnlijk is deze informatie ‘achter de schermen’ wel beschikbaar en moet je hiervoor (diep?) in de code duiken, maar in de gebruikersinterface wordt hij helaas niet getoond.
Eerlijk gezegd lijkt het me nog een behoorlijke uitdaging om de Walabot succesvol te integreren in een systeem, mede door de complexiteit van het geheel en de 3D-capaciteiten van de sensor. Misschien een brug te ver voor de sporadische weekend-hobbyist-elektronicus, maar potentie heeft het zeker.


 
Meer achtergrondinformatie van de werkwijze van de sensor en de verschillende uitvoeringen vind je hier.
 

 
Een eerste goede indruk krijg je ook uit onderstaand filmpje. Vanuit daar kun je ook doorklikken naar het Walabot-YouTube-kanaal, waar een respectabele hoeveelheid videomateriaal over de sensor te bekijken is.