Hier is weer eens een verhaal uit de categorie „in de elektronica is alles mogelijk“. Als u altijd al eens zelf een super-condensator hebt willen bouwen en niet alleen elektronicus, maar ook hondenliefhebber bent, kunt u met deze handleiding het nuttige met het aangename verenigen.

Vanaf nu hoeven de hondenbezitters onder de elektronici zich niet meer te ergeren aan de vele haren, die hun viervoeter overal verliest. Opzuigen en recyclen wordt nu het devies en een ergernis verandert in een elektronische component.
  

In deze video is te zien, hoe de uitgevallen haren van lupus familiaris met behulp van scheikunde en hitte veranderen in een soort lichtgewicht koolstofvezelmateriaal met een extreem grote oppervlakte, wat dan uiteindelijk een condensator met een heel grote capaciteit oplevert. In deze video haalt hij bijna 0,6 farad!
Het mag een origineel idee zijn, de video is langdradig en weinig professioneel. Verder praat de spreker binnensmonds wat het er, zeker voor toeschouwer met een beperkte kennis van de Engelse taal, niet gemakkelijker op maakt. Misschien is dat de reden dat er ook nog een website over dit project is. Die is ook uitgebreider dan nodig, maar de geschreven tekst is in elk geval wat beter te begrijpen.