© NASA – Mars, we komen eraan!
Ik houd niet van het nieuws: nauwelijks uitgekomen is het alweer verdwenen en dat  is jammer als het een interessant onderwerp betreft. Ik zou ook kunnen zeggen dat ik van het nieuws houd, want als het oninteressant is dan gaat er maar weinig tijd mee verloren. Van belang is hierbij de tijd die je moet wachten totdat je een onderwerp interessant of oninteressant vindt. 
Afgelopen week heb ik zoals bij mijn functie hoort het nieuws gevolgd en heb ik op recode.net  lang geluisterd naar twee boegbeelden van de moderne tijd, de heren Musk en Bezos (> 1 uur ieder!). Ik heb het tot het einde toe volgehouden, niet omdat het interessant was, maar uit vrees om iets te missen dat HET zou kunnen zijn, die ene gedachte die uit hun woordenvloed naar voren zou komen en mijn geest met een geniaal idee zou verrijken!
Er is helaas niets gebeurd.
Heb ik dan het equivalent van bijna drie uur slaap verloren? Misschien toch niet… 

Musk en Bezos voorspellen voor de mensheid een exotische toekomst (in de etymologische betekenis van het woord), dat wil zeggen buiten onze planeet.  De een op Mars waar hij zich de rest van zijn dagen ziet slijten, de ander in de ruimte waar hij de zware industrie naartoe wil verplaatsen om zo de Aarde leefbaar te houden. Krankzinnig, nietwaar? 

De verleiding is groot om je schouderophalend af te wenden, zoals zo vaak bij nieuwe, onbekende en vreemde dingen gebeurt. Of om te reageren op een manier die zo oud is als de wereld, met neofobie, een instinct dat niet ver ligt van xenofobie. Niet mijn ding. 
Ik ben dus van gedachten veranderd: inplaats van smalend te lachen om het idee om naar Mars te gaan of de zware industrie in een baan om de aarde brengen, stel ik voor om te wachten totdat het nieuwe van deze projecten af is. Intussen hebben ze dan misschien wel het bewijs van hun genialiteit geleverd.