HF-detectie

WiFi-detectoren zijn kleine apparaatjes die beloven draadloze access-points voor computernetwerken op te sporen. Op Internet zijn genoeg artikelen te vinden over de bruikbaarheid van deze dingen, maar hoe dat nu eigenlijk werkt, leest u hier.
Uiteraard hebben we om te beginnen maar eens een willekeurig exemplaar opengemaakt, zie figuur 1 (‘WiFi Finder’, Kensington). Direct valt op dat er behoorlijk veel componenten aan boord zijn. Behalve een hele bult passieve componenten (weerstanden, spoeltjes en condensatoren) tellen we maar liefst vijf transistoren en drie IC’s. Alle onderdelen – behalve drie LED’s – zijn uitgevoerd in SMD-technologie. Overigens bevinden zich aan de onderkant van de dubbelzijdige printplaat twee ‘horlogebatterijen’.
Principe
Al snel was duidelijk dat het hart van de schakeling wordt gevormd door een RF-detector-IC van Maxim, de MAX4003. Deze logaritmische versterker wordt vooraf gegaan door een ingangscircuitje dat bestaat uit een op de print gedrukte antenne met direct daarachter een aantal filter- en versterkertrapjes.