De veel geroemde warme klank van de buizenversterker komt niet alleen bij grote vermogens tot zijn recht, maar ook bij een hoofdtelefoonversterker. Het bijzondere van deze schakeling is dat de anodespanning hier slechts 40 V bedraagt.
Er ontstaan telkens weer verhitte discussies over de vraag of een buizenversterker een mooier geluid geeft dan een moderne transistorversterker en waarom dan wel. Er bestaan, technisch gezien, zeker redenen om aan te nemen dat een buizenversterker inderdaad anders zal klinken. Op de eerste plaats is de bijzondere overdrachtskarakteristiek (Ia/Ug) van de buis te noemen. De lichte kromming van deze overdracht leidt bij grotere ingangssignalen tot een grotere vervorming, zeker als geen tegenkoppeling wordt gebruikt. In een moderne transistorversterker daarentegen wordt vrijwel altijd met een sterke tegenkoppeling gewerkt om de vervorming laag te houden. Het menselijk oor heeft de eigenschap om bij een hoger geluidsniveau minder lineair te werken. Hierdoor draagt de 'natuurlijke' vervorming van de buizenversterker bij aan de geluidsindruk van een hoger volume. Daarbij komt nog dat een transistorversterker bij oversturing plotseling extreme vervorming produceert, terwijl een buizenversterker zachter in de begrenzing gaat.