Soms blijkt bij het nabouwen van een schakeling dat een bepaalde spoel moeilijk verkrijgbaar is. Het ligt dan voor de hand om de spoel zelf te wikkelen. Met voldoende basiskennis is vrijwel elke spoel op deze wijze te fabriceren. De kunst is echter om het juiste aantal windingen te berekenen.
Er wordt bij spoelen grofweg een onderscheid gemaakt tussen luchtspoelen en spoelen die gebruik maken van een kernmateriaal. Luchtspoelen hebben meestal een gering zelfinductiecoëfficiënt (ook wel kortweg: zelfinductie) en komen vooral voor in hoogfrequent-schakelingen. Spoelen voor lagere frequenties hebben vaak een kern vervaardigd uit ferriet of ijzer.
Luchtspoelen
Het ligt voor de hand om eerst de luchtspoelen nader te beschouwen. De spoel van figuur 1 wordt gebruikt in een resonantiekring voor de korte golf. De spoel heeft 20 windingen, een doorsnede van 16 mm en een lengte van 35 mm. De spoel heeft een zelfinductie van 3 H en bereikt met een draaicondensator van maximaal 300 pF een onderste resonantiefrequentie van ongeveer 5,3 MHz. Hoe zoiets berekend kan worden, zal in het navolgende uit de doeken worden gedaan.