In de medische diagnostiek wordt in toenemende mate gebruik gemaakt van DNA-biomarkers om bepaalde infectieziektes, genetische afwijkingen, bepaalde soorten kanker of prenatale afwijkingen aan te tonen. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van specifieke fluorescerende kleurstoffen (zogenaamde intercalator-kleurstoffen) die met de betreffende DNA-moleculen (nucleïnezuren) reageren.

Het probleem hierbij is in de eerste plaats dat de geteste monsters doorgaans slechts minimale hoeveelheden van de aan de ziekte gerelateerde nucleïnezuren bevatten zodat die eerst vermeerderd moeten worden; ook zijn de toegepaste kleurstoffen niet bijzonder stabiel. Om deze redenen is speciale apparatuur nodig die niet alleen veel plaats in beslag neemt maar ook nog eens kostbaar is (in de orde van grootte van tienduizenden euro's). Deze tests kunnen daarom eigenlijk alleen in speciaal uitgeruste laboratoria worden uitgevoerd.

Onderzoekers aan de University of California hebben nu echter een methode ontwikkeld om deze test buiten het lab en tegen een fractie van de kosten uit te voeren. Het draait daarbij om een hulpstof die niet alleen de intercalator-kleurstoffen stabiliseert, maar ook de lichtopbrengst meer dan tienmaal vergroot. Het fluorescentiesignaal komt hiermee zover boven de achtergrondruis uit dat het met de camerasensor van een gewone smartphone gedetecteerd kan worden. Met een goedkope bundel glasvezels wordt het licht van elk monster in een laboratorium-testplaatje naar een specifieke plek van de camerasensor gevoerd.

De resultaten van de nieuwe methode leveren resultaten die vergelijkbaar zijn met die van laboratoriumapparatuur.