Ook wie niet meteen de scène uit Star Trek: The Next Generation voor zich ziet, waarin Mr. Data in extase raakte over een stuk kunstmatige huid zal het begrijpen: tactiele feedback voor robots is heel nuttig, want daarmee kunnen we de aandrukkracht nauwkeurig aansturen, als een kunstmatige hand iets beetpakt. Maar dat is nog niet alles: Ook het vervaardigen van protheses wordt naar een nieuw niveau getild...

Ingenieurs van de Universiteit van Stanford hebben een soort „kunstmatige huid“ ontwikkeld, die een elektrisch signaal afgeeft over hoe sterk de aandrukkracht is. Je zou kunnen denken dat krachtsensoren niet echt iets nieuws zijn, maar deze sensoriek moet ook zacht en flexibel zijn om op verschillend gevormde oppervlaktes of zelfs oppervlaktes die meegeven te kunnen werken. Bovendien kijken de onderzoekers in de groep van Zhenan Bao niet alleen naar het uitrusten van robots met tactiele informatie, maar ze vervaardigen ook protheses, die via neuro-interfaces ook mensen met een handicap hun tactiele gevoel teruggeven.
 

Mechanische receptoren op een robothand. Foto: Bao Research Group, Stanford University

Zoals in een artikel in het prominente wetenschapsblad Science is beschreven, is men erin geslaagd om een soort sensor met een biomechanische brugfunctie te ontwikkelen. Daarmee kon daadwerkelijk voor het eerst worden aangetoond dat tactiele informatie van kunstmatige sensoren aan een prothese, een zintuigelijke indruk voor het zenuwstelsel kan genereren. Volgens Benjamin thee en Alex Chortos is de sensor opgebouwd uit twee lagen kunststof: in de bovenste laag bevindt zich de eigenlijke sensortechniek en de onderste laag leidt de data verder en verandert die in biochemische prikkels, die compatibel zijn met zenuwcellen. Het gevoeligheidsbereik komt overeen met dat van menselijke huid van een zachte aanraking tot een ferme handdruk.