Hoewel Elektor’s zelfbouwprojecten voor acculaders niet alleen groot in aantal, maar ook beroemd en soms heel grappig zijn geweest, is dat nog geen reden om producten die voor erg weinig geld in de winkels te koop zijn naast ons te laten liggen. Het is zelfs mogelijk dat alles wat u in de afgelopen jaren over acculaders hebt gelezen (die waar u nooit tijd voor had om ze te bouwen) heeft geresulteerd in een flink gebrek aan vertrouwen in die spotgoedkope producten uit winkels in automaterialen, op het web en op de markt. Ervaren elektronica-ingenieurs die alleen maar voor het allerbeste gaan hoor je vaak zeggen: “Het bestaat niet dat dit voor zo’n prijs kan werken”, terwijl  anderen het product wel kopen en merken dat er weinig mis mee is. 

Ik heb twee motorfietsen, een 650cc Honda Nighthawk uit 1985 en een 250cc Sparta ILO Twin tweetakt uit 1956. Deze laatste is zeldzaam en vijf keer zoveel waard als de Japanse motor die mijn zomerse woon-werk-vervoermiddel is. De motoren hebben een totaal verschillend rijgedrag maar delen dezelfde vervelende accuproblemen, in het bijzonder wat betreft het laden ervan.  De Honda heeft een 12V/14Ah-loodaccu die flink op z’n donder krijgt van het motor-laadsysteem als je hier al over een systeem kunt spreken – zoals ontladen van de accu met 10 A bij een toerental van minder dan 2000 omw/min zonder dat er een mogelijkheid is om de 75W-verlichting uit te schakelen! De 6V-dynamo (!) met bijbehorend laadsysteem op de Sparta is zo zwak en slecht geregeld dat de 6Ah-accu al bijna ontlaadt als je met de 45W-koplamp aan rijdt. Als ik daarbij ook nog op de rem trap dan gaat er een 10W-lamp aan en ben ik zo een volle ampère in het rood. De 6V-gelijkspanningsclaxon op de Twin heeft een fantastisch effect op het publiek, maar als je hem teveel gebruikt haal je je huis niet meer...