Al sinds een aantal jaar lijkt Intel de overhand te hebben op AMD als we naar CPU’s kijken. Recentelijk heeft AMD haar nieuwste troef gepresenteerd: de Ryzen-serie CPU’s. AMD plaatst het nieuwe vlaggenschip, de Ryzen 7 1800X, met een prijs van $500, tegenover de Intel i7-6900K, een CPU van $1050. Natuurlijk zitten hardwarejunkies er bovenop en verschijnt de ene na de andere test in de media, sommige positiever dan andere. De meest recente ‘tegenvaller’ lijkt te zijn dat de prestaties van AMD’s paradepaardje op vreemde momenten erg tegenvalt. Het vermoeden waarom gaat nu richting de manier waarop de CPU in Windows 10 herkend wordt. De Ryzen-architectuur bouwt namelijk op één gezamenlijke L3-cache per 4 rekenkernen. Als de scheduler (de routine die in Windows bepaalt welke taak naar welke rekenunit gaat) daar geen rekening mee houdt — de 1800X heeft 8 kernen — dan kan het voorkomen dat een rekenkern data uit de andere L3-cache nodig heeft, en die kan alleen verkregen worden via ‘langzame’ verbindingen. Maar het lijkt erop dat dit met een (NUMA-ondersteunende) Windows-patch verholpen zou kunnen worden.

Wanneer we de brug slaan naar het interessegebied van de elektronica-ingenieur, zien we dat dergelijke multicore-ontwikkelingen ook daar plaatsvinden. 4-Bit microcontrollers zijn nog talrijk en hebben zeker hun plaats, maar hun grote broers (of zijn het zussen?) worden steeds gecompliceerder en 32-bit microcontrollers met 8 kernen zijn al meer dan 10 jaar op de markt, denk aan de Propeller van Parallax (2006), die inmiddels ook al weer is opgevolgd door de Propeller 2 met maar liefst 16 kernen. Of de ARM Cortex-processoren die meer op een volwaardige CPU lijken dan op een microcontroller. Deze siliciumstructuren vinden we tegenwoordig veel in smartphones, die op zich al vele malen krachtiger zijn dan volwaardige desktop-pc’s van pak hem beet 10 jaar geleden. Als iemand me in 2011, toen HD-tv nog niet écht de standaard was, had gezegd dat je 5 jaar later een smartphone kon krijgen met een 4K-scherm en een evenwaardige processor als een Intel i3, had ik dat waarschijnlijk moeilijk geloofd. Maar zo snel gaan de ontwikkelingen. Als je dan nu naar de ontwikkeling van het IoT kijkt en je bedenkt dat de huidige relatief ‘domme’ sensoren waarschijnlijk ook dezelfde groei zullen doormaken en exponentieel complexere circuits zullen krijgen, zijn scenario’s zoals die al in menig Hollywood-doemspektakel aan bod zijn gekomen niet ondenkbaar. Hoog tijd om de elektronica wat ethiek mee te geven. O, wacht, daar zijn we al mee bezig...