Of u nu bezig bent met het ontwerpen, repareren of testen van audio- en hifi-apparatuur, een betrouwbare frequentieteller is een onmisbaar instrument. Deze klassieke frequentieteller was destijds een uitstekende doe-het-zelfoplossing voor audiotoepassingen.
Of u nu bezig bent met het ontwerpen, repareren of testen van audio- en hifi-apparatuur, een betrouwbare frequentieteller is een onmisbaar instrument. Deze klassieke frequentieteller was destijds een uitstekende doe-het-zelfoplossing voor audiotoepassingen. De teller biedt drie schakelbare meetbereiken tot 100 kHz en een viercijferig display dat optimaal is afgestemd op de voor audio relevante frequenties. De teller is ontworpen om te worden geïntegreerd in een functiegenerator, maar kan ook als zelfstandig apparaat worden opgebouwd met slechts enkele extra componenten.
Tellerontwerp
De schakeling werd ontworpen door F. Hueber en gepubliceerd in de januari-uitgave van Elektor uit 1992. Het hart van het ontwerp wordt gevormd door IC1, een TTL-compatibele CMOS-IC van het type 74C925. Deze 16-pins DIL-behuizing bevat vier decade-tellers, een statusgeheugen, een multiplexer en een zevensegment-decoder voor een viercijferig display.
Het gemeenschappelijke kathodedisplay bestaat uit LD1 t/m LD4 en wordt aangestuurd via transistoren T1 t/m T4. De segmenten van de vier cijfers worden parallel aangestuurd via stroombegrenzingsweerstanden R1 t/m R7.
Het schema. Klik voor PDF.
Transistor T5 regelt de decimale punt en schakelt dit synchroon met het geselecteerde meetbereik. Wanneer S1b zich in de juiste positie bevindt, wordt T5 door de displaydrivers via diode D1 uitgeschakeld, waarna het decimale punt oplicht. Om snelle schakeling te garanderen, dient deze transistor van het germanium- of Schottky-type te zijn; de basis-emitterspanning van een standaard siliciumtransistor is hiervoor namelijk te hoog. Om problemen met de tijdsbasis te voorkomen, koos de ontwerper voor een kloksignaal afkomstig van een Seiko-Epson SPG8650B (IC3).
De LF-teller
Dankzij het modulaire ontwerp kan de frequentieteller worden ingebouwd in diverse typen behuizingen. Het prototype werd ondergebracht in een kast van 60 × 150 × 132 mm (H × B × D). De teller- en displayprinten zijn bevestigd aan het frontpaneel, terwijl de voorversterker- en voedingsprinten aan het bodempaneel zijn gemonteerd; De teller- en displayprinten moeten haaks op elkaar worden geplaatst voor correcte werking.
Kalibratieprocedure
Benieuwd naar de kalibratie? Hueber licht toe:
"Verbind een oscilloscoop met de uitgang van de Schmitt-trigger en voer een sinusvormig signaal van circa 10 mV bij 20 kHz toe aan de ingang. Stel P1 zo af dat het signaal op de oscilloscoop een perfecte blokgolf wordt. Indien geen oscilloscoop beschikbaar is, stel dan P1 zo af dat de teller dezelfde waarde weergeeft voor zowel sinus- als bloksignalen bij een amplitude van 10 mV."
Let op: de teller heeft geen overflow-indicatie. Als bijvoorbeeld het 10 kHz-bereik is geselecteerd en de ingangssignaalfrequentie bedraagt 10,234 kHz, dan toont het display slechts 0,234 kHz. Het is daarom raadzaam om bij het meten van een onbekende frequentie altijd te beginnen met het hoogste bereik en indien nodig naar een lager bereik te schakelen.
De display- en tellerpanelen moeten in een rechte hoek op elkaar worden gemonteerd.
Doe-het-zelfproject Laagfrequentie-Teller
Dit project werd oorspronkelijk gepubliceerd in het artikel “Low-Frequency Counter,” in Elektor van januari 1992. Het artikel is twee weken na de publicatiedatum van dit bericht gratis te downloaden. Als u zelf aan de slag gaat met dit project, deel dan uw voortgang op het Elektor Labs platform!
Noot van de redactie: Aangezien dit project dateert uit begin jaren ’90, zijn sommigecomponenten, printplaten of producten mogelijk niet meer leverbaar. Toch zijn we ervan overtuigd dat u het project interessant zult vinden en dat het u zal inspireren om weer nieuwe DIY-elektronicaprojecten op te pakken.
Discussie (0 opmerking(en))