REVIEW: Goedkope acculader / -trainer

Automatische detectie van 6 V / 12 V  – en lager!

Ik was benieuwd hoe de lader zou reageren op een accu met een of meer slechte cellen door sulfatering of interne kortsluiting. Ik vond een ‘doodverklaarde’ 12V/12Ah-accu van BMW-motorrijder Jan Visser in het Elektor Lab. Met een op deze kneus aangesloten voltmeter mat ik eerst zo’n 9,2 volt en zag vervolgens hoe de lader gedurende één seconde een poging deed om 12,6 volt te leveren en vervolgens de belasting afkoppelde. Er volgde geen tweede poging om 12,6 volt te leveren en zoals het hoort ging de FOUT-indicator aan. RIP #1.

Een tweede test op een ‘overlijdende’ 12V-gel-accu verliep anders en ik kon drie pogingen waarnemen om 13 V op de aansluitingen te zetten, zonder dat FOUT aanging. De voltmeter liet echter zien dat de lader gedurende een behoorlijke tijd losgekoppeld was van de belasting en dat na een flinke vertraging het laadproces werd gestart. Helaas voor mij, maar technisch correct lichtte de FOUT-indicator na ongeveer een uur wel op. RIP #2.

De absolute minimumspanningen die deze acculader nodig heeft om zijn laadcyclus te starten zijn 9,5 V voor 12 V nominaal en 4,5 V voor 6 V nominaal. Ik vind deze limieten aan de lage kant, omdat zulke lage spanningen een diepe ontlading betekenen en kunnen wijzen op defecten in de accu. 

Dit apparaat is dus niet de gel-zuur-accuverjonger waar ik stiekem op hoopte. Geen zorgen, daarvoor hebben we altijd nog de 30-mF-condensator.  Wie niet waagt, die niet wint!

Langzaam laden

Dit is geen snellader. De 1 A specificatie voor 12 volt en 0,55 A voor 6 volt betekent simpelweg dat het heel erg lang duurt om ‘normale’ auto-accu’s van 40 – 60 Ah te laden. Het is dan ook dwaas om een maximale capaciteitsaanduiding van 120 Ah op de lader te zetten. In mijn geval is het binnenkort winter en mijn accu’s zijn maar 6 Ah en 14 Ah, dus geen probleem. 

Ik noteerde de klemspanning en -stroom  voor een volledige laadcyclus van mijn lege, maar redelijk actieve, 6V-reserveaccu en vergeleek deze met de interessante grafiek die bij de lader werd geleverd. Ik moest deze naar beneden bijstellen tot 6,2 volt en vond een consistente afwijking van 0,075 volt bovenop de accuklemspanning. Dit is overigens niet iets om bij loodaccu’s ongerust over te zijn. De ‘onderhoudsfase’ wordt in stand gehouden met pulsen,  iets waar ik niet echt blij mee ben hoewel de gemiddelde stroom dezelfde is als bij continue druppellading in het mA-gebied.  



Alleen in de ramp-up-fase waarin de maximale uitgangsstroom wordt geleverd, wordt de lader een klein beetje warm.

Conclusie

De Z10-lader van Dunlop Automotive is iedere cent van zijn extreem lage prijs waard en doet wat er op de doos staat. De mate van bescherming tegen ondeskundig gebruik is indrukwekkend. De bijgeleverde handleiding is waardeloos omdat er voor het grootste deel een totaal verschillend type lader in wordt besproken. De zonzijde is dat de Z10 geen bedieningsorganen heeft zodat er erg weinig is wat u verkeerd kunt doen. Er staat dat de lader een “12-bits AD-controller met een vijf-fasen laadprofiel” heeft en hoewel ik moet glimlachen om die terminologie levert de techniek in de vederlichte erg sterke behuizing prima prestaties. Als u een gebruiker bent van kleine lood-, gel- of AGM-accu’s die de winter moeten worden doorgeholpen of zo nu en dan moeten worden opgeladen, moet u er beslist een (of een paar) gaan halen.